படக் கவிதை போட்டி எண் 123
தெருவில் பசுமாடு - 123
கோமாதா என் குலமாதா என்று சொல்வதில்தான் பெருமை
தனியே பசுவினை வீதியில் உணவுக்காக அலையவிடுவது சிறுமை
நான் பால் கொடுத்தால்தான் எனக்கு நல்ல உணவு
பாலை நிறுத்தினால் அலையவிடுவதோ நடைபாதைத் தெருவு !
வயிறுக்காக கண்டதை தின்று நான் உயிர் வாழ்கின்றேன்
என் உடம்பு பாழானாலும் ஊசிப் போட்டு பால் கறக்கின்றான்
தவிர, வைக்கோல் கன்றை வைத்தும் ஏமாற்றி பால் கறக்கின்றான்
ஏனோ, இன்று வரை காப்பாற்றியதற்கு நான் பாலை கொடுத்தேன் !
என் பாலிலும் தண்ணீர் கலந்து, கலப்படம் செய்து விற்கின்றான்
என் முதுமையை உணர்ந்து என்னை தெருவில் அலைய விடுகிறான்
என் கன்றுகளை சொத்தாக கொடுத்து அவனை மேம்படுத்தினேன்
என்னை சொத்தையாக நினைத்து அடிமாடாய் நினைக்கின்றான் !
நம் உயிரையும், உடலையும் வளர்ப்பது தாயும், பசுவுமே
பால் தரும்வரை அதனை தெய்வமாய் நினைக்கின்றோம்
முதிர்ந்த பசுவினை கோசாலையில் விட தோன்றவில்லை
தாயை முதியோர் இல்லத்திலிருந்து அழைத்துவர மனமில்லை !
பறவைகளும், மிருகங்களும் ஜாதி மதம் பார்ப்பதில்லை,
பணத்தால், ஏழை, பணக்கார ஜாதி தோன்றாமல் இல்லை
தாயாரையும், பசுவினையும் தெய்வமாக கருதவில்லை
ஆறறிவிற்கும் , ஐந்தறிவிற்கும் இவ்வுலகில் மதிப்பில்லை !
. ரா.பார்த்தசாரதி
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக