தாயே விளை நிலமாம், தந்தையே வித்தாம்,
குலம் தழைக்க வந்ததோ ஓர் சொத்தாம்.
கருவறையில் என்னை பாதுகாத்தாய் ,
உனக்கென்று உண்ணாது , எனக்காக உண்டாய்
நான் வயீ ற்றில் உதைத்த உதை வலியானதே
நான் பிறக்கும்போது அதுவே உனக்கு மகிழ்வானதே.
பிறந்த மேனியாய் வெளிஉலகிற்கு வந்தேன்,
தாய் தந்தைக்கு மட்டற்ற மகிழிச்சி தந்தேன்.
என்னக்காக கண்விழித்து தூக்கத்தை மறந்தாய் ,
எனக்காக குருதியீனைப் பாலாக பொழிந்தாய் .
உனது அணைப்பே எனக்கு சுகம், ,
உனது மடியே எனக்கு தொட்டில்..
தோளையே தூளியாக்கி என்னை சுமந்தாய் ,
என்னை வயிற்றில் சுமந்ததைவிடவா ?
உன்னக்கோ ஆயிரம் பிரச்சனை இருப்பு,
என்னை கட்டி அணைப்பதில்தான் ஆனந்த களிப்பு.
பசி, தூக்கத்தை அழுது வெளிபடுத்துகிறேன் ,
என் கள்ளமில்லா சிரிப்பாலே உங்கள் கவலைகளை போக்குகின்றேன்.
நான் படிச்ச பாடமெல்லாம் மறந்துபோச்சே
நீ காட்டிய பாசமே நிலைத்துப்போச்சே
என் வளமே உன் சிறப்பு,
என் நினைவே பாசத்தின் பிணைப்பு .
மண்ணுக்கு மரம் பாரமா, மரத்திற்கு கிளை பாரமா ,
பெற்றுஎடுத்த குழந்தை தாய்க்குதான் என்றும் பாரமா
அன்பும் பாசமும் அளிப்பவள் அன்னைதானே
ஆக்கமும் அறிவும் அளிப்பவர் தந்தைதானே
அன்னையே என்றும் முதல் தெய்வம்
உயிரும், உருவமும் அளித்த கண்கண்ட தெய்வம்.
ரா. பார்த்தசாரதி.
பின்குறிப்பு:: அவந்திகா, அக்சத் , ருஷில் வியாஸ், ரியன், கேசவ், இவர்கள் இருபது வருடம்
கழித்து கவிஞன் ஆனால் மேலே எழுதப்பட்ட கவிதையை அவர்களே எழுதிருப்பார்கள் .
தாய் தந்தையர்களே சற்றே நினைத்துப்பாருங்கள்.
